Ondanks, of net omdat ik al meer dan tien jaar niet meer in Duitsland woon, ken ik de grenzen van Europa goed. Gewenst of niet, de Europese landen groeien steeds dichter naar elkaar toe, maar een Europese identiteit bestaat (nog) niet. Bij gebrek aan een Europees rolmodel vluchten we naar onze nationale en soms zelfs regionale identiteit. Voor de een is dat de Elfstedentocht, voor de ander de Ronde van Vlaanderen. Bij mij is dat voetbal. Als voetbalfanaat houdt bij mij de liefde voor België of Nederland op bij 22 mannen en een bal. In de Bundesliga deel ik lief en leed met Hertha BSC Berlijn, en voor wedstrijden van 'die Mannschaft' zitten mijn zoon en ik aan de buis gekluisterd. Het gaat om doorzettingsvermogen en klappen incasseren.
Net als bij Hertha BSC Berlijn is de trend van de Duitse economie neerwaarts. Lange tijd was de economie immuun voor de Europese schuldencrisis, maar in de laatste maanden van 2011 kwam de klap. De recentste cijfers tonen dat de Duitse economie voor het eerst sinds het einde van de recessie is gekrompen. Doemdenkers en analisten voorspellen weer het einde van de Duitse economische overmacht. Niet te snel oordelen. Wat nu lijkt op het kreupele voetbal van Hertha, kan snel weer het flitsende spel van die Mannschaft worden.
Het grote verschil tussen de Duitse economie en de andere Europese landen is dat Duitsland geen grote zwaktes kent. Geen probleem met de huizenmarkt zoals in Nederland, met de internationale concurrentiepositie zoals in België of in Frankrijk, of met de financiële sector zoals in Oostenrijk. Vergelijkingen met de Zuid-Europese landen zijn futiel. Ook de grootste bedreiging voor de eurozone, kredietschaarste, is voor Duitsland niet echt een gevaar. De goede relaties tussen Duitse bedrijven en de huisbanken zijn bekend. Bovendien hebben de Duitse bedrijven de afgelopen jaren behoorlijke cashreserves opgebouwd, zodat financieringen desnoods uit eigen zak kunnen worden betaald.
Geen blessuregevoeligheid en geen doping, gewoon een goed team. De lage werkloosheid is inmiddels gemeengoed, net als de kwaliteit van de Duitse exportproducten. Nog een troef is de diversificatie van de exportbestemmingen. Niet de export naar China groeide het afgelopen jaar het meest, wel die naar de VS. Duitsland heeft niet één belangrijkste handelspartner, wel een reeks van zes of zeven vrijwel even belangrijke handelspartners. Zolang op deze aarde ergens groei is, gaan er Duitse producten naartoe.
Het blijft afwachten of Hertha Berlijn na dit seizoen nog in de Bundesliga speelt, maar tegen dat die Mannschaft deze zomer op het Europese kampioenschap Voetbal schittert, is ook de Duitse economie weer uit haar winterslaap ontwaakt.
Deze column verscheen vandaag in het Belgische dagblad "De Tijd".
No comments:
Post a Comment